مفهوم‌ پردازی موردی مشارکتی

کتاب مفهوم‌ پردازی موردی مشارکتی

کار مؤثر با مراجعان در درمان شناختی رفتاری

نویسنده : Kuyken, W. (Willem) | مترجمین : احسان قضاوی, الهام کاظمی, دکتر آیناز شیری, دکتر میلاد عابدی قلیچ قشلاقی, زهره سلحشوری

این کتاب ترجمه فارسی از ویرایش ۲۰۰۹ کتاب Collaborative case conceptualization : working effectively with clients in cognitive-behavioral therapy میباشد .

«این کتاب یک استاندارد طلایی برای چگونگی ایجاد مفهوم‌پردازی‌های موردی فردی با مراجعانمان را تعیین می‌کند. درحالی‌که درمان شناختی همیشه بر همکاری دوجانبهٔ درمانگر و مراجع تأکید داشته است، کویکن، پادسکی و دادلی یک تعهد بنیادی به مشارکت را ارائه می‌دهند که در ارتباط با قرارگرفتن مراجع در مرکز هر درمان بینش جدیدی را به ارمغان می‌آورد. من به طور ویژه‌ای از جلوه‌های سه فصل که در مورد چگونگی رخ‌دادن مفهوم‌پردازی با مراجع در طول زمان بود هستند، خوشحال شده‌ام. ارائهٔ یک تصویر دنیای واقعی از رویکرد، نشان‌دهندهٔ مثال عمیقی است که چگونه مفهوم‌پردازی می‌تواند تکامل یابد که هم فراگیرتر و هم ساده‌تر باشد…مقدر شده است که این اثر یکی از مهم‌ترین و پراستفاده‌ترین کتاب‌های مفهوم‌پردازی در سال‌های پیش رو باشد.» آرون تی بک پزشک، استاد دانشگاه روانپزشکی، دانشکدۀ پزشکی دانشگاه پنسیلوانیا «متون CBT به‌ندرت راهنمای با جزئیاتی از مفهوم‌پردازی فراهم می‌کنند. نوشته شده توسط متخصصان شناخته شدۀ بین‌المللی، کتاب حاضر این شکاف را با فراهم ‌کردن نکات خردمندانۀ متعدد راجع به چگونگی بهبود مفهوم‌پردازی برای پزشکان و روان‌شناسان بالینی پرکرده است، و امر مهم مرتبط کردن آن مفهوم‌پردازی‌ها به مداخلات…یک دستاورد بزرگ.» دیوید م. کلارک دفیل، مؤسسۀ روانپزشکی، کالج کینگز لندن، انگلستان «نویسندگان نیروهای شگفت‌انگیز خود به‌عنوان تمرین کنندگان، آموزگاران و محققان CBT را ترکیب کرده‌اند تا یک مدل جدید مبتنی بر تجربه از مفهوم‌پردازی موارد را ایجاد کنند. از آنجایی‌که هستۀ آن یک رابطۀ مشارکتی بین درمانگر و مراجع است و یک تأکید صریح بر شناخت و ایجاد تاب‌آوری مراجع دارد. این مدل ابزاری منعطف است که به درمانگر، مراجع و سرپرست در طول درمان کمک خواهد کرد. این کتاب که با گزارش‌های موردی غنی شده است، برای دورۀ تحصیلات تکمیلی روان‌درمانی یا فرمول‌بندی موردی، مورد استقبال فراوان قرار خواهد گرفت.» تریسی د.الز دکترا، بخش روانپزشکی و علوم رفتاری، دانشکده پزشکی دانشگاه لوئیز ویل