راهنمای گام به گام جراحی لاپاراسکوپی برای تکنولوژیست های اتاق عمل

کتاب راهنمای گام به گام جراحی لاپاراسکوپی برای تکنولوژیست های اتاق عمل

تالیف دکتر اکرم اعرابی- اسماعیل کاوی- محمدرضا زارعی- نگین لارتی- دکتر حمید مللی

پیش گفتار

جراحی با حداقل تهاجم بیانگر انقلابی در جراحی و مراقبت از بیمار در دهه ی اخیر می باشد. از سال ۱۹۸۷ که اولین جراحی برداشتن کیسه صفرا به روش لاپاراسکوپی انجام شد. البته قبل از آن لاپاراسکوپی تشخیصی در اواخر دهه ۱۹۶۰ توسط پروفسور کی تی چان با ابزار محدود و در دسترس در سنگاپور انجام شد. این رویکرد به عنوان یک استاندارد برای بسیاری از روش های تشخیصی و درمانی در بیماری هایی نظیر آپاندیسیت، سنگ های کیسه صفرا، انواع هرنی، هایپرهیدروزیس (پرتعریقی)، ریفلاکس گاستروازوفاژیال و … معرفی شده است. تقاضای بیماران برای روش لاپاراسکوپی از مهم ترین عوامل موفقیت و توسعه سریع انواع رویکردهای لاپاراسکوپی بوده است. امروزه بیش از نود درصد از موارد برداشتن کیسه صفرا به وسیله تکنیک لاپاراسکوپی انجام می شود و این رویکرد به طور موفقیت آمیزی در جراحی های دیگر نظیر شکم، توراکس و سیستم وسکولار کاربرد داشته است. اما در هر صورت مزیت هایی که طی رویکردهای جراحی با حداقل تهاجم متوجه بیمار می شود مانند کاهش درد و بهبودی سریع می بایست خیلی بیش تر از مشکلات این رویکرد یعنی ضعف آشنایی با تکنیک ها و ابزارهای مورد استفاده در این رویکرد باشد.

فعالیت لاپاراسکوپی تاثیر به سزایی در مامایی و بیماریهای زنان از سال ۱۹۷۰ داشته است. در اعمال جراحی ارتوپدی نیز افق جدیدی با حداقل دسترسی به مفاصل و ستون فقرات باز شده است. با این حال از زمان اولین عمل جراحی برداشت کیسه صفرا به روش لاپاراسکوپی و پدیده حداقل دسترسی به حفره شکمی آموزش جراحی عمومی به طور چشمگیری تغییر داده است. با پیشرفت فناوری افق جدیدی در برنامه های آموزشی اتاق عمل آغاز شده است. انقلاب لاپاراسکوپی مفهوم جدیدی از آموزش و کسب تجربه و یادگیری را به ارمغان آورده است. آموزش علمی، بررسی نوار ویدیویی، جراحی روی بافت زنده، نمونه هایی از فعالیت های اساسی در این برنامه های آموزشی هستند. امروزه تکنولوژی با استفاده از روش های تعاملی، آموزش وظایف مختلف با شبیه ساز مجازی لاپاراسکوپی و نرم افزارهای آموزش الکترونیکی به محصولات آموزشی اضافه شده است. این ابزارها به صورت ضروری در مراکز آموزشی برای تقویت مهارت های مورد نیاز استفاده می شود. البته تمامی این فعالیت ها می بایست مکمل آموزش از طریق یک عمل بالینی فعال باشد.