نقش نانوتکنولوژی در مهندسی بافت
مهندسی بافت (Tissue Engineering) یکی از شاخه های گرایش بیومتریال (گرایشی از مهندسی پزشکی) میباشد که ترکیبی از علوم مربوط به سلول، مهندسی مواد و بیوشیمی است که امروزه نقش بسزایی در ارتقای پزشکی پیدا کرده است. شاید ابتدایی ترین تعریف برای مهندسی بافت توسط لانگر و واکانتی ارائه شده باشد که شامل کاربرد اصول مهندسی و زیستی برای توسعه مواد بیولوژیکی و ذخیره آنها جهت بهبود کار بافتهای زنده است. به بیان دیگر مهندسی بافت درک اصول رشد بافت و بکارگیری آن برای ایجاد نمونه هایی جهت استفاده کلینیکی و درمانی است. یکی از مهمترین کاربردهای آن در علوم اعصاب و ترمیم آسیبهای مغزی ونخاعی است. یک نمونه از ابتکاراتی که در زمینه مهندسی بافت در دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر انجام شده است ساخت پوست مصنوعی است .
این پوشش مرکب و جایگزین مصنوعی پوست بر پایه ی یک ترکیب جدید از آلیاژهای بیوپلیمری نخستین بار درجهان توسط سید بهرام بهرامی اولین فارغ التحصیل دکترای رشته مهندسی پزشکی (گرایش بیو متریال ) از دانشگاه صنعتی امیرکبیر ساخته شده است پوست به عنوان خارجی ترین عضو بدن در معرض انواع جراحات و صدمات پوستی قرار دارد، در بیماریهایی مانند سوختگی ، زخم بستر، زخم های جراحی و غیره در بسیاری از موارد نیاز به استفاده از جایگزین و پوست مصنوعی است. آسیب و از بین رفتن پوست، موجب تبخیر شدن آب بدن ، امکان عفونت و در پی آن آسِب های جدی وحتی مرگ می شود.
پوست مصنوعی ساخته شده با ترکیبات جدید دارای ویژگیهای منحصر به فردی از جمله دارا بودن استحکام و انعطاف پذیری مناسب مشابه با پوست طبیعی ، قابلیت تبادل , رطوبت و اکسیژن ، قابلیت جذب ترشحات سطح زخم و تبادل آنها و ایجاد یک محیط مرطوب برای انجام مراحل مختلف ترمیم ، قابلیت چسبندگی و تکثیر سلولهای پوستی بر سطح پوشش ، فعال سازی خاصیت بند آورندگی خون ، فعال سازی فعالیت سلولهایی مانند ماکروفاژها، فایبروپلاستها و ایجاد بافت همبند و سرعت بخشیدن به روند ترمیم و رشد سلولهای پوستی می شود.
مراحل تهیه پوست مصنوعی شامل مراحل مطالعه و بررسی کارهای انجام شده قبلی ، انجام کارهای آزمایشگاهی ، فرآیند کردن و تهیة جایگزین پوست ، بررسی خواص فیزیکی و مکانیکی و ساختاری ، ارزیابی نحوه رشد و تکثیر سلولهای پوستی بر سطح پوشش ، ارزیابی چسبندگی و فعال سازی پلاکت های خونی ، ارزیابی تاثیر این جایگزین پوستی در ترمیم زخم تمام ضخامت بر مدل حیوانی و انجام مطالعات هیستوپاتولوژیکی می باشد