کتاب داروهای استنشاقی در بیماران ریوی

کتاب داروهای استنشاقی در بیماران ریوی

داروها برای ایجاد اثرات عمومی یا تأثیرات مستقیم موضعی در مجاری تنفسی ممکن است استنشاق گردند. گازهای مورد استفاده در بیهوشی عمومی، از طریق استنشاق جذب خون می‏شوند و اثرات عمومی خود را در بدن و به ویژه مغز اعمال می‏کنند. داروهای باز کننده مجاری تنفسی نیز جهت مداوای برخی از انواع آسم، آمفیزم ریوی و برونشیت اثر مستقیم بر مجاری تنفسی داشته، البته مقدار کمی از آنها وارد جریان خون نیز می‏شود.

کتاب داروهای استنشاقی در بیماران ریوی

گازها

دیگر گازها و بخارات که می‌توان جهت ایجاد بیهوشی از آنان استفاده کرد، شامل دی نیتروژن مونوکسید، سیکلوپروپان و زنون است. این گازها در داخل کپسول گاز ذخیره شده و از جریان سنج به جای تبخیر کننده استفاده می‌کنند. اگرچه سیکلوپروپان یک گاز بسیار عالی برای بیهوشی است اما مدت زیادی است که به دلیل خاصیت انفجاری برای بیماران استفاده نمی‌شود. گاز زنون بدون بو می‌باشد و شروع اثر سریعی دارد، اما در عین حال گران‌قیمت بوده و نیاز به تجهیزات ویژه برای استفاده دارد. دی نیتروژن مونوکسید و حتی با غلظت ۸۰٪ بیهوشی مناسب برای جراحی را ایجاد نمی‌کند، بنابراین در بسیاری از افراد در فشار اتمسفر استاندارد از این گاز در کنار سایر گازهای بیهوشی استفاده می‌شود.

ابتدا مروری بر داروهای بیهوشی کرده و مزیت هر یک را بیان می کنیم .هوشبرهای داخل وریدی را هم بطور خلاصه بیان می کنیم کاربردهای بالینی بنزودیازپین ها توضیح می دهیم و در ادامه کاربرد بالینی اوپیوئیدها را هم بیان میکنیم .در انتها نیز بی حس کننده های موضعی را شرح می دهیم. هوشبرهای استنشاقی: هوشبرهای استنشاقی نوین به صورت ناکامل یا کامل توسط فلور هالوژن دار شده اند که باعث پایداری بیشتر و سمیت کمتر می شود. ویژگی قابل اندازه گیری و عمومی این داروها بی تحرکی و آثار فراموشی آور است.

* هالوتان: مزیت هالوتان نسبت به هوشبرهای قدیمی تر شامل: غیر قابل اشتعال بودن، بوی مطبوع، سمیت پایین و خواص فارماکوکینتیک بود که اجازه القا و به هوش آمدن سریعتر را می داد. گزارش هایی از نکروز کبدی برق آسا به دنبال مصرف هالوتان در بیماران مشاهده شده است. هالوتان با حساس کردن میوکارد به اپی نفرین، موارد PAC و ریتم جانکشنال را افزایش می دهد.

* متوکسی فلوران: برای اولین بار در سال ۱۹۶۰ میلادی حلالیت بالای این دارو در خون به عنوان یک ویژگی سودمند بالینی در نظر گرفته شد. حضور طولانی هوشبر در بافت ها باعث خواب آوری و عدم حس درد توسط بیماران به صورت مداوم در دوره پس از عمل می شود.